3 günlük dünyada geride kalan yıllarda üç yazı..

Ve Mikail’den değil, komşuluk günlerinden bahsedip, ‘Komşu nasılsın, Cahide annem nasıl, yaşıyor mu, siz neredesiniz?’ diyerek Mikail’i ona hatırlatmamaya çalışıyorum..

Çünkü o demezse de ben onun bana yazarken Mikail’e olan özlemiyle yazdığını ve o yılları, komşulukları, arkadaşlıkları anlatıp, üzüleceğini his ediyorum..

Ve üç günlük dünya da nicelerinin gelip, gittiğini hatırlarken dünyanın ne kadar hızla döndüğünü ve aslında 364 gün değil, 3 günlük olduğunu düşünüyordum..

Tam bunu düşünürken 2016 ve 2017 yıllarında ele aldığı iki yazıma gazeteci kızım Şeyma’nın o yılları anlatan yazısına rastlıyorum..

Ve yeniden okurken O 3 yazıyı ‘s’tirin’ yenildiği Çıldır’da çıkardığımız gazetemizin manşetini ve o yıllarda ve bugün hala çektiğimiz onca fotoğraf stresinin nedenini de anlıyordum..

Ve bir fotonun altına, ‘BUNLARIN HANGİSİ NE OLDU? maalesef HİÇ BİRİ 1 ŞEY OLMADI.. ÇÜNKÜ BUNLARIN ÇOĞU BİR ŞEY OLMAK İSTEYENİN PAÇASINA YAPIŞIP, AŞAĞI ÇEKERKEN, KENİLERİDE O ÇUKURDAN AŞAĞIDA KALDILAR.. Benimde üzüntüm o paçaları çekilenlere değil, çekenlerin daha aşağıda kalmasına..‘ notunu düşüyordum..

Evet, üç günlük dünyada aşağıdaki 3 yazıyı bir kez daha okurken beklenmedik bir anda çekip, gidenlere mi, kayıp olanlara mı yoksa çabalarımıza mı üzülsem diye düşünürken, hayatın olumlu, olumsuz devam ettiğini de düşünüp, uydu üzeirnde yayın yapan ulusal tv TEMPO TV’de canlı olarak yayınladığımız ‘Gazetecilerle Gündem’ adlı programıma yetişmek için adeta ‘usta çay koy yeniden başlıyoruz’ diyerek bizden aldıklarına inat yenilerini bulma adına bir kez daha yola çıkıyorum, ‘durma, git, gidebildiği kadar’ diyerek çıktığım yolda her şeye, kayba ve üzüp, yoranlara rağmen hayatın devam ettiğini anlıyordum..

Ve sizide adeta geride kalanları anlatan o yıllar önce yazdığımız üç yazıyı okumaya bırakıyorum, belki bu dünyanın 3 yazıya sığacak kadar kısa olduğunu anlamanız için..

İşte o yazı ve adına hayat denen anılar..

*Bu kapı ya açılacak, ya açılacak..

Çıldır’ın ilk yerel gazetesi olan bu gazete ilk çıktığı günden itibaren başlığının logosuna, ‘Çıldır Aktaş Kapısı Artık Açılsın’ sloganını yazdı ve bunu ısrarla orada tutmaya ve bu konuda gündemi unutturmayıp, hep hafızalarda tutmaya gayret etmiştir.

Çünkü yıllardır açılacak denilen, ancak bugüne kadar halen açılmayan Aktaş Gümrük Kapısının artık açılması gerektiğine ve bununda Çıldır tabanından oluşturulacak bir dalga ile gerçekleşeceğine inan bir ekip bu gazeteyi çıkarıyor.

Çünkü bugün Aktaş için mücadele edenlerin yanında bulunan bu gazeteyi çıkaran ekibin bu yönde Posof Türkgözü Gümrük Kapısının açılması için vermiş olduğu bir tecrübesi var..

Ve bugün kim ne derse desin bu ekip aylardır bu yönde, yani Aktaş Gümrük Kapsının artık açılması için verdiği mücadelenin dün Ankara’da Türkiye Odalar ve Borsalar Birliği’nin (TOBB) merkezinde atılan imzalarla önemli bir virajı daha geçtiğini görmenin mutluluğunu yaşıyor..

Aynı gündemi yakından takip eden Ardahan Milletvekilleri, Ardahan Valisi Mustafa Tekmen, Çıldır Belediye Başkanı Nurettin Aygün, şu anki kaymakamsızla birlikte gelmiş, geçmiş kaymakamlar ve en önemlisi ikisi Çıldırlı Meclis Üyesi olmak üzere toplam 14 üyesi bulunan Ardahan yerel parlamentosun da bu yönde alınan kararlardır.

Evet, Çıldırlının artık açılsın dediği Aktaş Gümrük Kapısının onarımına başlanıyor, bu kapı ya açılacak, ya açılacak denilerek

*Büyük gazetecinin stresi..

2016

Fakir Yılmaz Hastalanmış..

Nedeni neymiş?

STRES!

Peki niye bu kadar stres?

Son nedeni şu..

ARDAHAN’A FABRİKA YAPMAYI, DEĞİL CEZAEVİ KURMAYI DAHA UYGUN BULAN BÜYÜKLERİMİZ BU CEZA EVİNE ALDIĞI 12 YENİ GARDİYAN İÇİN SINAV AÇMIŞ..

VE SINAV YAPMIŞ!..

AMA İÇLERİNDE BİR ARDAHANLI OLMAYAN 12 KİŞİYİ İŞE ALMIŞ!!!

Ve anasını ya nerede bu dış ilerinden sorumlu iki Ardahan vekili, nerede bu kadar Ardahan seven?

Gel de stres yapma..

Şimdi Ardahanlının işe alınmadığı ceza evine işsiz, güçsüz Ardahanlı girerken suçlu mu sayılacak?

Alsana stres..