En Yakın Arkadaşıma..

Daha 8-9 yaşlarındayım babacım, ben kendimi bildim bileli en yakın arkadaşım sen oldun. Hatırlar mısın bilmem ama senin gururla övündüğün, ne kadar çatışsan da, hep arkasında olduğun, onu benden çok daha küçük yaştayken evlendirip bir yuva kurduğun, aile olmayı öğrettiğin, abim Doğu’nun tüp arabasında çiftçilerin orda bir eve tüp bırakman gerekiyordu..

Beni de evden moralim bozuk diye yanında götürmüştün. Tam bahsettiğim yerde, sen tüp arabasını durdurdun, tam inecekken hiç arkadaşım yok diye ağladım, sende kapıyı kapattın, bana sarıldın ve ben varım ya kızım dedin. Hatırlıyor musun?

Sen sırtında o eve tüpü taşırken, arkandan seni izlememi hatırlıyorum bende..

Boynuma bana çok beden büyük fotoğraf makinesini asıp beni maçlara götürdüğünü hatırlıyorsun değil mi?

O net matbaa kokusu arasında geceler boyu yan koltuğunda beraber Türkiye’de ki ilk site radyo programıyla başladık partnerliğe biliyorsun..

Bana zorla yaptırdığın gazete sayfaları, o kocaman masada boyumdan büyük gazeteleri ben bu kadar yavaş ayırabilirken, senin nasıl seri olduğunu görüyorum hatıralarımda..

Upuzun yolculuklarımızı hatırlıyor musun baba?

O zamandan gündemi tartıştığımızı, hep bir yerde çatıştığımızı mesela..
Mesleği üniversiteyle taçlandırdığımda hissettiğin gururu, benimle birlikte yeni evimde geçirdiğin ilk geceyi hiç unutmuyorum babacım…

En yalnız zamanlarımda elimden tutup benimle yürüdüğünü, bir derdim olduğunda hemen anladığını, bir dost gibi sohbet edebildiğini, programlarda en büyük kurtarıcım olduğunu, çok iyi bir takım oyuncusu ama gerektiğinde gerçek bir patron olduğunu biliyorum.

Burası senin ailen baba.

Sen bize aile nasıl kurulur ve nasıl devam ettiriliri o kadar iyi öğrettin ki şimdi benim niyetimde güzel bir aile kurmak babacım.

Tüm doğrularınla birlikte, senden gitmeden, seninle genişleyerek, ailemize izninle çok sevdiğim eşimi ekleyerek devam etmek niyetim. Partnerim olarak bu işi de benimle birlikte çok iyi bir şekilde götürebilmene hayranlıkla bakıyorum.

Ve evet, en büyük kavgalarını da benimle edebildiğini biliyorum. Çünkü Rodi Amca’nın dediği gibi sen bizimle beş kez yeniden doğdun baba. Beş çocuğunda da farklı bir Fakir Yılmaz var oldu.

Senin gururla taşıdığın meslek bize ekmek oldu, boğazımızdan bir kere bile haram lokma geçirmedin. “Fakir Yılmaz’ın çocuğu” olmak, bizim en büyük kalkanımız oldu.

Annemle birlikte bize, hiçbir şeyimiz yokken bile her şey olmayı başardınız; her şeyden öte bize doğru insan olmayı öğrettiniz.

Bizim bu dünyadaki en büyük şansımız, sizin çocuklarınız olmak değil mi babacım?..

Sakallarının simsiyah olduğu ve beni şakalaşırken ısırmalarının tadını, en güzel uykunun senin yanında uyurken olduğunu biliyorum..

Şimdi Gazeteci Fakir Yılmaz’ın kızı Gazeteci Özlem Şeyma Yılmaz olarak hayatımın bir başka evresini en doğru şekilde kafanı öne eğmeden gerçekleştirdiğim bu günde, her çocuğun bir gün kendi evine çıkmak isteyebileceğini bilerek ama hiç bi zaman kendi evini bırakmayarak aile olmaya gidiyorum..

En yakın arkadaşım olarak beni asker gibi yetiştirdiğini, bana nasıl düşünmem ve ailem için nasıl kararlar almam gerektiğini, Gazeteci Özlem Şeyma Yılmaz’ı kendinle birlikte nasıl var ettiğini, beni karşında ki koltukta her açılışından sonra nasıl dinlediğini, her şeyimi benden önce düşündüğünü, küçüklüğümden beri geceleri gelip beni en korkunç rüyalarımdan uyandırdığını, benim için en büyük kahraman olduğunu biliyorum.
Sende bil..

Küçük yaşta evlenip yuva kuran senin ceviz içlerinden 3 tanesinin annesi Yağmur ablamdan, en büyük sıkıntılarda arayıp akıl alabildiğini, İstanbul maceranda ilk arkadaşın ortanca kızın Mira kuşumuzun annesi Yaprak ablamın sana eşlik edişini, küçük kardeşim Nazlıcan’ı en çok sevişini ve benim misyonumu onda devam ettirdiğini, abim Doğu’nun senin gibi ailemizin babası haline getirebildiğini, diğer tüm kuzenlerimin arkasında da nasıl baba gibi durduğunu ben ve onlar çok iyi biliyoruz.

Şimdi ben kızın, meslektaşın, partnerin ve muhasebecin Şeyma…

Babacım elini bırakmadan, başka bir eli tutarak yoluma devam ediyorum. Sayende bugünümü de ihtişamıyla yaşayacağımı biliyorum.

Sana bu köşe yazımla bir kere daha teşekkür ederken, en özel davetlimin en yakın arkadaşım sen olduğunu bilmeni isterim..

Gazeteci Özlem Şeyma Yılmaz’dan, Gazeteci Fakir Yılmaz’a…