MERDİVEN ALTI GAZETECİLİK..

Başta hukuk fakülteleri olmak üzere bir çok özel üniversitesinin aralarında olduğu yönündeki iddiaların yanı sıra merdiven altı iş yerlerinin çok olduğu ülkede dubleks ev diye bilinen bir o kadar da dairenin fiyatları da bir o kadar tartışma konusu. Benim öyle bir evim veya bir sokak röportajında ‘en büyük hayalin nedir?’ sorusuna ‘Evet benim de hayalim vardı ama neydi unuttum’ diyen vatandaş gibi hiçte hayal etmedim ama ‘merdivenli ev’ diye bilinen evleri de gördüm, tattım Evet, ulusal tv TEMPO TV’de canlı olarak sunduğumuz son konuğum Profesör Doktor Adem Yılmaz ile Doktor Orçun Barkay ile de konuyu masaya yatırtıp, konuşurken anımsadığım merdiven altının çokta kötü olmadığını da düşünüyordum.

Tabi benim Kocaeli Darıca’daki Göleli bir hemşerimin kendi whatsapp durumunda paylaştığı merdivenli bir evi görünce anımsadığım merdiven altı hatıram ile hukuk, sağlık ve diğer onca üniversite yada iş yerleri değil, bugün almak için milyoner listesinde olman gereken evlerden biriydi. Tabi bu tip evlerin büyük aynalı odalarını da unutmadan.

Yazımın içindeki merdivenli ev reklamını görüp, bu yönde yaşadığım o heyecanlı anı ve riskini düşünürken bu kez yine Göleli olan meslektaşım, hemşerim Gazeteci/Yazar Levent Gültekin ile ilgili ev konusu gündeme düşüyordu.

Havuz medyanın merdiven altı gazetecileri olarak bilinen birinin adeta sarhoş bir eda ile hemşerim, meslektaşım hakkında öne sürdüğü ev iddialarını ve Gültekin’in bu konuda yaptığı doyurucu açıklamasını da dinlerken yine benimle ilgili aynı iftiralar, ve çukurdan daha aşağı iddialarla ilgili anılarımı da hatırlıyordum.

Çünkü bugün Gültekin’e yönelik yapılan bu çirkinlik gibi bana da aynı iftira ve alçaklıklar yapılmış ve bugün köy derneklerinden de bir alt olan sülale dernekleri konumuna düşürülen Ardahan Federasyon başkanlığı esnasında Gültekin’e ve geçtiğimiz günlerde manşete çektiğimiz haberimizde ki kadar olmazsa da 86 metrelik yatın sahibi, Putin’in gizli kasaları diye adlandırılan Oligarklardan biriymiş gibi pasaportuna el konulup, yurt dışına çıkma yasağı getirilen diğer meslektaş İsmail Saymaz’a yönelik ev satma, ev alma gibi alçakça tartışmaların aynısına bende muhatap olmuştum.

Çünkü bugün ‘Gültekin’den ev aldım o evlerde kaçak’ diyen, Saymaz’ın da villa aldığı yönündeki iddiaları ortaya atan merdiven altı gazeteciler gibi o dönem yani altı buçuk yıl boyunca yeni yönetimince kirası ödenemeyip, icralık olup, kapı dışarı edilen federasyonun kirasını bizzat cebimde ödediğim benim başkanlığım sırasında bana yönelikte, ‘Fakir federasyonu ARDAFED’i kendi çıkarı için kullanıyor. Başkanlık süresinde cep ettiği paralarla Şişli’de 9 daire almış’ şeklinde alçakça ve şerefsizce iftiralarla karşılaşmıştım.

Yani benimde tek gelir kaynağım gazetecilikti ve Levent Gültekin ile Saymaz gibi kirada oturan lüks deneyemeyecek gazlı, benzinli aracımın olduğunu bilmelerine karşın birlerinin etekleri altından merdiven altı gazetecilik yapanlar gibi adice, şerefsizce ve de alçakça iftiraları bana da atmıştılar.

Evet, ‘havuz medya, besleme basın, satılık gazetecilik’ denerek, her gün biraz daha değersizleştirilen gazeteciliği ayak altına düşürüp, merdiven altına taşıyanların yüzünden Gültekin’in yanında Saymaz’a yönelik alçakça iftiralarla itibarsızlaştırma çabalarının aynısını yaşayan bir gazeteci olarak bu olaya bir başka yönle de bakmak istiyorum.

O da gerçek tünelleri bekleyip, bunu da kardan yaptıkları tüneller ile bu yöndeki isteklerini ortaya koyan ve yatırlarımı olmadığından göç etmeye devam eden Ardahan’ın, Ardahanlının yaşadığı sorunlar, sıkıntılar karşısında sus/pus olanlar hemşerim, meslektaşım Gültekin’e yönelik bu iftiralar karşısında da 3 değil, dört maymununu oynamaya devam etmeleridir.

Hani, adını taşıdığınız Ardahan’a sahip çıkmak lobicilik, hani hemşeriye sahip çıkmak sorusunu da sorduran bu gelişmelere bakınca yine başa dönüp, benim olmayan ama bizzat gördüğüm, yakından incelediğim o merdivenli evin bana hatırlattığı ve Gültekin’e, Saymaz’a yönelik iftiraları en iyi anlatacak başlığın ‘Merdiven altı gazetecilik’ olduğuna karar verdiğim bu yazımda diğer anımı da anlatıp, bugünkü yazım da uzatmadan bitirmeyeyim diyorum.

Çünkü biz ciddi, samimi, gerçek manada gazetecilik yapmak isteyen merdiven üstü gazetecilerin de birbirilerine çok omuz verme kültürüne kavuşmadığını da üzülerek anlatmak isterim.

Bunun en son örneği de uzun yıllar muhabirliğini yaptığım, birçok manşet, sürmanşet haberlerle birlikte imza attığımız Birgün Gazetesinin gözaltına alınan meslektaşlarımla ilgili olarak tepkimi ortaya koyduğum TEMPO TV’de canlı olarak yayınlanan ‘Gazetecilerle Gündem’ adlı programım daki kendimce ortaya koyduğum çabamı görmesine karşın en azında bir teşekkür etme zahmetinde bulunmayan ve bizzat arayıp, meslektaşların bu yöndeki duyarsızlığına sitemimi anlattığım gazetenin Genel Yayın Yönetmeni İbrahim Aydın’ın abinin yanında bir toplantıya katılmak için benden kimlik isteyen görevliye ‘O Fakir Yılmaz’dır, tanımıyor musun? Fakir iyi bir gazetecidir, gerekirse ben girmem onu alın’ deyip görevliye çıkışan benim gibi kırık, dökük bir arabası olduğunu, bir çok yer gibi adı değişen İstanbul ilk Boğaz Köprüsü’nde trafikte bizzat görüp, kısa da olsa da camlarımızı indirip, arabadan arabaya selamlaştığımız Saymaz gibi olmak, birlikte, beraber olduğumuzu ortaya koyduk gerek.

Ha bu arada güçlü bir genel affın olması halinde o zaman gerçek bir barış sürecinin olacağını inandığım ülkede ki son süreç dolayısıyla kendisi gibi Kürtlerden de benden beter eleştiri alan meslektaşım, hemşerim olan ama gerek federasyon başkanı iken düzenlediğimiz toplantılara gerek ise ulusal tv TEMPO TV’de gazeteci kızım Özlem Şeyma Yılma< ile birlikte canlı olarak yayınladığımız ‘Gazetecilerle Gündem’ adlı yayınımıza davet etmek için bir kaç kez de telefonla aradığım ama bugüne kadar bir türlü bizzat bir araya gelemediğimiz Levent Gültekin gibilerinin de o istenen çok istenen birlikteliğe, ‘Güçlü Ardahan Lobisi’ çabasına gazeteci hemşerimiz, Doğan Şentürk kadar gerekli desteği ve çabayı göstermediklerini de belirtmek isterim.

Buna da örnek olarak Ardahan Göleli Senemoğlu köylü olan Mehmet Baransu ve onca diğer gazeteci meslektaşın da bir çok siyasi, aydın, muhalif kişilikler gibi hapiste olduğunu unutup, sıranın sarı öküze geldiğinde kızılca kıyamet koparmanın fayda vereceğini ve etek altlarında saklanıp, benim zevkini ve heyecanını çıkardığım o merdiven altından çıkıp, gerçek anlamda gazetecilik yaptıklarından dolayı merdiven üstün de, insanların, okurlarının gönlünde, kalbinde, omuzlarında olanlara iftiralar atanların o alçak ellerinin bu nedenler yani yine lobisizlikten dolayı güçlendiğini de unutmamak gerekmez mi?. .