“En kötü barış savaştan iyidir”

Yazıma başlamadan önce öncelikle Ankara’daki saldırı nereden kimden gelirse gelsin kınıyorum.
Bu bölgeyi topyekûn ateşe atmaktır.

Bu aynı zamanda Türkiye’yi savaşa çekerek, İran’ı kurtarma operasyonudur!

Eski MİT’çi Mahir Kaynak’ın hafızalarda çıkmayan bir belirlemesi vardı; “bir eylemin sonuçları kime veya kimlere yaramışsa, onlar yaptırmıştır”
Şimdi Ankara saldırısını da böyle okumak mümkün!

Kısaca Türkiye’yi kimler ateşe atmak istiyor?

Amerika/İsrail-Batı bloku mu?
İran, Rusya, Çin bloku mu?
Kimin işine yarıyor?

Bilmem ama;

“En kötü barış savaştan iyidir” cümlesinden hareketle, bugün yeniden tartışmaya açılan “Yeni çözüm süreci” barış girişimleri kimden ve nereden gelirse gelsin anlamlıdır.

Hiç kuşkusuz ki; siyaseten herkesin, her kesimin siyasi ajandalarında ve kafalarının arka planında farklı projeler de olabilir. Hatta daha az hasarla mevcut statükoyu korumaya yönelik hamleler bile olsa, tartışmanın, konuşmanın önünü açacağı için önemli ve değerlidir!

Ayrıca; Kürd halkının, hem Türk halkının geçmişten kaynaklanan kaygıları da olabilir.
Zaten masaya oturmak da böyle bir şey değil mi?

Her halk kendi çıkarlarını öne çıkarmak, hatta arka planda farklı arayışlara da gidebilir. Aslolan bunda ısrarcı olmaktır. Zoru başarmaktır!
O yüzden de barış için her dakika önemlidir.

Böylesi süreçlerde hiç kuşkusuz siyasi işportacılar her köşe başında kafa bulandırmaya, fitne çıkarmaya çalışacaklar. Hatta süreç provakasyonlara da son derece açık bir süreç olacaktır.
Lütfen bu süreci heba etmeden barışa bir şans verelim…